De Pion 3 en CSV 2 in evenwicht
Wat is er mooier dan een wedstrijd tussen twee teams die volstrekt aan elkaar gewaagd zijn en waarbij het verschil in sterkte op elk bord miniem is? Zo’n wedstrijd was het tegen CSV 2 uit Capelle aan den IJssel. (Al lagen de ratings soms behoorlijk uit elkaar in het voordeel van CSV.) Op elk van de 8 borden kon er steeds van alles gebeuren en de tussenstand in de wedstrijd bleef steeds dicht bij elkaar. Het bleef de hele middag akelig spannend en dus… heel leuk!
Het duurde lang voor de eerste beslissingen vielen, maar toen ging het ook ineens snel. Mark Mathon had het de hele middag lastig gehad, wist het vege lijf te redden en was blij dat zijn remise-aanbod geaccepteerd werd. Later werd hij minder blij, toen bleek dat de zet waarmee hij remise aanbood feitelijk een winnende zet was. Dat bleek overigens wel na enige tijd na-analyseren.
Ook bij Jacques Smits bleven de krachtsverhoudingen gelijk, met remise als resultaat. En ook bij mij kwam er een remise aan. Althans: dat dacht ik. Na een paar keer heen en weer schuiven zat ik al klaar om een remise-aanbod van mijn tegenstander (die voor mijn gevoel net iets beter stond) te accepteren, toen die ineens alsnog voor de winst ging. Maar wie het onderste uit de kan wil… Ik kreeg ineens een gewonnen eindspel op het bord en won de partij.
Peter Huijser en zijn tegenstander wikkelden razendsnel af naar een eindspel met zware stukken, dat overigens nog wel knap ingewikkeld was. Peter raakte ergens een pionnetje kwijt, het was nog zeker nog niet echt simpel te winnen voor zijn tegenstander, maar die speelde het goedd uit en scoorde een vol punt: 2-2 dus.
De dame van Jan Rijkse moest het opnemen tegen 2 torens, maar Jan had wel twee pionnen buitgemaakt. Aan Jan is zoiets wel besteed en hij won. Bas Robben deed het uitstekend tegen een speler met 200 Elo-punten meer, won met een prachtig stukoffer een pion en stond lekker, maar werd wat te overmoedig. Een blunder kostte hem een stuk en hij verloor alsnog: 3-3
En toen zag het er ineens helemaal niet goed voor ons uit. Bij Erik van Elven kon het nog alle kanten op, maar Henk Alberts had maar liefst 3 grote problemen: hij zat in tijdnood, was in de verdediging gedrongen en hij stond een pion achter. Henk overleefde de tijdnood, wurmde zich uit de wurggreep van zijn tegenstander, maar bleef wel een pion achter en dat werd hem in het eindspel toch fataal: 3-4. Erik van Elven moest winnen om een matchpunt veilig te stellen en dat was nog een zware opgave. Helden staan op als de nood het hoogst is en Erik was deze wedstrijd een ware held. In een stelling waarin beide koningen niet al te veilig stonden, kreeg Erik controle over de open g-lijn, zijn tegenstander leek dat in eerste instantie te kunnen verdedigen, maar toen Erik erin slaagde zijn paard ook nog eens bij de aanval te betrekken werden dreigingen teveel voor zijn tegenstander en ging de winst naar Erik. Daarmee redde Erik een matchpunt en zal hij bijzonder opgelucht zijn, want hij kon in de vorige twee wedstrijden een betere stelling net niet verzilveren.
Volgende ronde wacht een nog hetere strijd: een uitwedstrijd tegen RSG. RSG is in die wedstrijd favoriet, maar wij zullen ons niet laten kennen. Onze teamcaptain Mark Mathon heeft al een reisplan opgesteld voor die uitwedstrijd: verzamelen bij de Rosada, daar rijden we per auto naar airport Rotterdam-Den Haag (het vroegere Zestienhoven), waar we ons per vliegtuig naar Breda Airport (het vroegere Seppe) laten brengen en per taxi naar de speelzaal van RSG. Helaas zit de penningmeester van De Pion ook bij ons in het team. Dat wordt dus gewoon op de fiets naar De Veestallen…
De Pion 3 – CSV 2 4 – 4
Erik van Elven (1876) – Einathan Ghebreab (1876) 1 – 0
Henk Alberts (1621) – Hans Uitenboogaard (1730) 0 – 1
Bas Robben (1565) – Walter Vermeer (1785) 0 – 1
Jacques Smits (1563) – Thomas Herrewijn (1733) ½ – ½
Peter Huijser (1597) – Willem Klein (1725) 0 – 1
Kees van Hogeloon (1523) – Marco Tjepkema (1552) 1 – 0
Mark Mathon (1535) – Robbert Ritsma (1516) ½ – ½
Jan Rijkse (1526) – Piet Verkamman (1461) 1 – 0