Niemandsland

Bij het ingaan van de zesde ronde stond er voor het eerste weinig meer op het spel: met zes matchpunten stond het iets boven de middenmoot. Tegenstander Eindhoven I had een matchpunt minder. Eindhoven had laten weten dat twee van hun basisspelers niet mee konden doen, maar er werd geen gelegenheid gevonden om vooruit te spelen. Omdat Ludo bij onze tegenstander aan de interne deelneemt, nam hij op eigen verzoek op de bank plaats. Hij omschreef het zelf als een win-win situatie: of De Pion wint, of het team van de club waar hij al enkele decennia intern speelt. Ludo was een groot deel van de middag aanwezig voor morele support en heeft ook het grootste deel van dit verslag voor zijn rekening genomen: waarvoor dank.

Anthony speelde tegen de hier niet onbekende Dolf Meijer. Na een Scandinavier met 2..Pf6 kwam een Aljechin-achtige structuur op het bord waarin Anthony al spoedig groot ruimtevoordeel kreeg. Zwarts pogingen om tot tegenspel te komen verzwakten alleen zijn stelling maar. Dolf spartelde flink tegen en kon Anthony’s koning naar voren lokken, maar die had alles onder controle en won met een elegant dameoffer (1-0).

Alik had van Bas van de Plassche een pionoffer tegen gekregen, waarvoor Bas een mooi centrum, loperpaar en open h-lijn had. Alik kon het centrum blokkeren, maar toch bleef het moeilijk. Bas offerde nog een kwaliteit, heel gevaarlijk maar wellicht niet correct, en Alik won met een fraaie counter (2-0).

Via een Koningsindische verdediging kwam Mark Smits tegen Jos Sutmuller in een Maroczy stelling terecht. Er kwam vrij snel een eindspel op het bord, waar Jos aanvankelijk iets beter leek te staan en, als ik het goed zag, rond de 40e zet een zetherhaling uit de weg ging. Mark bleef koel en wist uiteindelijk te winnen (3-0).

Bas de Feijter stond na een Catalaan steeds ietsje beter, al leek de activiteit van Alessandro Di Bucchicancio diens mindere pionnenstelling te compenseren. Na heel de tijd onder lichte druk te hebben gestaan stuurde Alessandro op pionnenruil aan, die echter ervoor zorgdedat Bas’ h-pion de ster van het veld werd (4-0).

Schaken is soms zeer onrechtvaardig, zoals Bram van Klapwijk tegen Jan van Mechelen moest ondervinden. Jan had de opening (Najdorf met Le3,e5) erg actief gespeeld, maar had daardoor wel een paar gaten. Jan deed naar eigen zeggen de slechtste zet die hij ooit gedaan had, liet het witte paard naar binnen springen en kreeg een zeer slecht eindspel waarin hij alleen maar kon afwachten. Tot ieders verbazing bleef hij overeind, en toen wit gefrustreerd en met het oog op de matchstand op pionwinst uitging kwamen al Jan’s stukken binnen (5-0).

Bij deze 5-0 voorsprong moest onze razende reporter ervandoor! De rest van het verslag heeft ondergetekende aangevuld. Vanuit de opening leek David in een geisoleerde pion stelling goed te staan, met daarnaast een prettige voorsprong op de klok. Hans Bosscher kreeg activiteit door dynamisch gebruik te maken van zijn isolani. David moet zich ergens verrekend hebben, want de activiteit van zijn tegenstander kostte hem twee lopers voor een toren. David bleef doorvechten, maar hij kreeg het materiele nadeel niet meer goedgemaakt (5-1).

Stefan kwam tegen altmeister Frans Kuijpers (Nederlands kampioen in 1963!) wat beter uit de opening, maar eenvoudig was het niet. De stukken van zwart leken lang een ongeorganiseerd zooitje, zonder dat er ergens een reëel pad naar voordeel ontstond. Frans organiseerde langzaam zijn stukken, zonder dat ik zelf vooruitgang boekte. In tijdnood had Frans met een tactische grap een belangrijke pion gewonnen en daarnaast waren alle overgebleven zwarte stukken beter dan de witten. Toen de rookwolken waren opgetrokken, was ik in een verloren eindspel beland met twee minuspionnen. Frans had nog een tweetal consoliderende zetten moeten spelen, waarna hij zijn meerderheid eenvoudig in beweging kon zetten. Hij zette echter meteen zijn damevleugel in beweging, waarna ik kon ontsnappen met eeuwig schaak (5.5-1.5).

Robert had met wit een avontuurlijke partij tegen Mykola Pechenizkiy: 1. e4,e6 2. d4,d5 3. Pc3,Lb4 4. e5,c5 5.a3,Lxc3s 6.bxc3, Da5 7.Ld2,Da4 8.Dg4!?,Kf8 9.Dd1. Zwart kreeg al snel overwicht op de damevleugel en Robert moest een eindspel ingaan met twee minuspionnen. Hij won er echter een terug en omdat zwart toren op h8 niet meedeed was het moeilijk. Robert kreeg een sterke vrije f-pion en in de tijdnood offerde Robert een kwaliteit waardoor zijn pion heel gevaarlijk werd. Na de 40e zet gaf hij nog een toren om vrijpionnen op f7 en g7 te krijgen. Uiteindelijk bleef een eindspel over met dame, c en a pion voor wit, en twee torens,a en b pion voor zwart. We hoorden van de tegenstander dat Mykola zijn eindspel-opleiding in de Sovjet-Unie heeft genoten. Dit demonstreerde hij keurig, door het – verschrikkelijk lastig ogende – eindspel rechtlijnig naar winst te voeren (5.5-2.5).

Het was een wedstrijd die dichter bij elkaar lag dan de uiteindelijke score doet vermoeden. Bij een 3-0 voorsprong leek het binnenhalen van de matchpunten nog een zware bevalling te worden. De voor mij licht onverwachte winst van Bas en de extreem verrassende plottwist bij Jan, leverden ons uiteindelijk toch een ruime overwinning op. In onze klasse wonnen Krimpen en Zuid-Limburg 2 ook, zodat we nog steeds op achtervolgen zijn aangewezen. De volgende ronde staat de kraker tussen beide teams boven ons op het programma, dan wordt er in ieder geval ergens puntverlies geleden. Zolang wij onze wedstrijden blijven winnen, houden we in ieder geval de druk erop. Onze tegenstander van vandaag heeft wellicht onze sleutel naar succes in handen. Eindhoven speelt in het restant van de competitie nog tegen zowel Krimpen als Zuid-Limburg 2 en zou dus zomaar als scherprechter in de competitie kunnen fungeren.

Wordt vervolgd!